η επιστροφή

...η συνέχεια του ναυαγού από το http://perseus76.yooblog.gr/

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

τα τρωκτικά



θαρρώ πως οι περιστάσεις....
αυτό το καθημερινό τρελό κι αγωνιώδες ποδοβολητό,
μας έχει μετατρέψει σε φοβισμένα τρωκτικά.

αθόρυβοι ίσκιοι που τρέχουν σύριζα σε λερούς τοίχους 
με τον φόβο μιας απροσδιόριστης απειλής να στοιχειώνει τις σκέψεις μας
(η δουλειά, οι λογαριασμοί, τα ψώνια...)


κοιταζόμαστε με βλέμματα αυτολύπησης και συνενοχής...
καθώς σκουντιόμαστε στριμωγμένοι σε πνιγηρά βαγόνια, 
καθώς σπρωχνόμαστε για να χωρέσουμε στις ουρές βουβών ταμείων
καθώς παραπατάμε σε σπασμένα πλακάκια πεζοδρομίων


Ροκανίζουμε καθημερινά τον χρόνο, την ώρα...
για να μπορέσουμε να χωρέσουμε τα ευτελή μας όνειρα στο τέλος της ημέρας σε ένα ανατομικό στρώμα,
σε πέντε λεπτά γρήγορης εκτόνωσης με ένα ανορθόγραφο 
"καληνύχτα σ' αγαπώ"...

ροκανίζουμε τον χρόνο για να φτάσει η ώρα που θα σβήσει το φως και θα τρυπώσουμε στο άσυλο που παρέχει για λίγο η σιωπή.


Όλοι μας έχουμε μια πίστωση χρόνου, ένα τσουβάλι μ' ανάσες χαρισμένο...
κι εμείς τις σπαταλάμε σε βουβούς λυγμούς και φτηνούς διαλόγους.


πότε ήταν η τελευταία φορά στην δαιδαλώδη καθημερινότητά σου 
που επέτρεψες στην ψυχή σου να ερωτοτροπήσει 
με τις λέξεις, τους ήχους, τις μυρωδιές και τις εικόνες γύρω σου;
πότε ήταν η τελευταία φορά που επέτρεψες στον εαυτό
σου να αυτομολήσει
από τα ενεργοβόρα και ψυχαναγκαστικά "πρέπει" ;

έστω για λίγο, για λίγες ανάσες...


δεν είσαι μόνος
δεν είσαι μόνη
σε νιώθω


σε αγαπώ
χωρίς να ζητώ κάτι σε αντάλλαγμα
χωρίς να θέλω να σε τρομάξω

χωρίς να σε γνωρίζω